Mirjam woont op een hobbyboerderij aan de rand van Maartensdijk. Buiten verschillende soorten dieren, zijn Mirjam en haar man ook de ouders van vijf kinderen. Je zou denken dat deze moeder het met het opvoeden van haar kroost en het verzorgen van de dieren druk genoeg heeft. Zelf denkt Mirjam daar anders over. 'Toen ik gevraagd werd om VVN Verkeersouder te worden, heb ik gelijk volmondig ‘ja’ gezegd', vertelt Mirjam. 'Maar ik wilde mijn vrijwilligerswerk dan wel heel serieus aanpakken, gestructureerd te werk gaan en een programma opzetten. Waarom? Ik ben geen verkeersgoeroe, maar ik vind het ontzettend belangrijk bij te kunnen dragen aan de verkeersveiligheid van deze basisschoolkinderen.'

Veel ongelukken

Dat Mirjam haar taak als verkeersouder serieus neemt, komt door het feit dat ze elke week getuige is van minstens één gevaarlijke verkeerssituatie. 'We wonen aan de rand van Maartensdijk en kijken vanuit ons huis uit op de rotonde', vertelt Mirjam. 'Dit is de plek waar veel verkeer langskomt. Dat zijn niet alleen personenauto’s, maar ook trekkers, tractoren, vuilniswagens en ander vrachtverkeer. Tussen al die verschillende voertuigen moeten fietsers hun weg vinden. Van en naar school en hun sportclubs. Dat moet zo veilig mogelijk gebeuren en daar wil ik me voor 100 procent voor inzetten. Elke week zie ik hier wel een ongeluk of bijna ongeluk gebeuren. Ik kan met mijn functie als VVN Verkeersouder geen levens redden, maar wel verkeersveiligheid bijbrengen. Die opgedane kennis nemen de kinderen hun leven lang mee.'

Dode hoek

De kennis waar Mirjam het over heeft, is bijvoorbeeld de kennis over de dode hoek. Om de basisschoolleerlingen over de gevaren hiervan te informeren, organiseerde ze afgelopen februari het Dode Hoek project. En dat pakte ze meer dan serieus aan. 'Als eerste won ik informatie in bij VVN. Daar had ik veel aan. Vervolgens ben ik 17 hulp-ouders gaan regelen, ouders van leerlingen op deze school. Bij het project betrok ik alle klassen, van groep 1 tot en met 8. Vervolgens verdeelde ik de klassen in groepjes. Elk groepje werd begeleid door een ouder. De leraren hoefden in principe niets te doen.'

Kennis is van levensbelang

Om de gevaren van de dode hoek in praktijk duidelijk te kunnen maken, regelde Mirjam dat er drie voertuigen voor de school kwamen te staan: een strekker, een vrachtwagencombinatie en een mobiele kraan. Ze zette het gebied waarin de voertuigen parkeerden af met een lint en regelde hiervoor zelfs een vergunning bij de gemeente. 'Het leuke was dat de bestuurders van deze voertuigen allemaal uit het dorp komen. Ook zij hebben, toen ze nog jong waren, de weg vanuit het dorp naar hun basis- en middelbare school afgelegd. De bestuurders vertelden me dat ze als jonge jongens geen gevaar zagen en weinig wisten van de dode hoek. Ze fietsen soms wel met z’n vieren naast elkaar, langs de Lage Vuursche richting hun school in Amersfoort. Nu ze bestuurder zijn van deze voertuigen, weten ze dat kennis van de dode hoek van levensbelang is.'

Harrie, Jan en Jane 

Om de situatie zo realistisch mogelijk te maken, sloeg Mirjam ook aan het knutselen. Lachend: 'Ik heb mijn jongste op een stuk karton gelegd en heb haar drie keer uitgeknipt. Zo ontstonden Harrie, Jan en Jane. Met kleurrijke kleding en al stonden mijn figuranten naast de drie voertuigen. De kinderen vonden het prachtig! Maar Harrie, Jan en Jane stonden daar niet voor niets. Ze hadden een missie. Zodra de kinderen plaatsnamen op de bestuurdersstoel van de vrachtwagen, trekker of tractor, waren mijn poppen uit het zicht. Je kunt kinderen in de klas uitleggen over wat de dode hoek is, maar ik weet zeker dat het op deze manier beter blijft hangen. Het project was leuk én heel nuttig. Dat was precies mijn insteek.'

Ideeën

Mirjam wil eens in de drie jaar dit project herhalen. In de tussentijd zit ze niet stil. 'Ik wil het hele jaar door dingen ondernemen. In het voor- en najaar komt er een fietskeuring en voor de kleintjes geven we een VVN Veilig stappen en trappen les. Daarbij hebben we op het schoolplein een parcours getekend en leren we kinderen onder andere hoe ze moeten oversteken en hoe ze met het verkeer om moeten gaan. Verder maak ik me bij de gemeente hard voor ‘oogjes’ die op onze rotonde kunnen worden geplaatst. Die oogjes lichten op zodra er een fietser aankomt. En de drie scholen in Maartensdijk willen graag een ‘veilige schoolzone’ bord. Daar ben ik, samen met verschillende ouders, mee bezig.'

Laten we het leuk houden

Ten slot; wat vindt Mirjam zo leuk aan het VVN Verkeersouder zijn? “Ik heb een groot creatief brein. Ik zit vol ideeën en plannen. Als verkeersouder kan ik mijn creativiteit kwijt. Het belangrijkste? Meegaan met de flow. Kinderen moeten al zoveel. Laten we ze verkeersveiligheid bijbrengen, maar dan wel op de allerleukste manier.”     

Wil je net als Mirjam ook VVN Verkeersouder worden en leuke verkeersacties doen op de school van jouw kind(eren)? Check hier wat je kunt doen en hoe je je aanmeldt.