Het is een regenachtige winteravond, 21.20 uur. Vera is net klaar met sporten en loopt over de 34th Street en 10th Avenue richting huis. Bij de verkeerslichten wacht ze tot het licht op groen springt om vervolgens de 5-baansweg over te steken. Vera gaat terug naar die bewuste avond: 'Op het moment van impact wist ik gelijk dat ik door een auto aangereden was. Ik heb het moment van impact dus ook heel bewust meegemaakt en herinner me nog alles. Ik weet hoe ik geschept werd, tegen de voorruit klapte en vervolgens door de lucht vloog. Ook weet ik nog goed hoe ik met een smak op het wegdek belandde, head first.' 

‘You’re fine. Just get up’  

Vera probeert overeind te komen, maar al snel merkt ze dat dit niet lukt. Ze ligt op de rijbaan en ziet auto’s op zich afkomen. Vera: 'Het was een hele gevaarlijke situatie, ik moest daar weg zien te komen. De vrouw die mij aangereden had zat nog in haar auto, met open raampje. In paniek riep ik dat ik niet op kon staan en vroeg of ze me wilde helpen. Haar reactie op mijn hulpvraag: ‘you’re fine. Just get up’. Toen ze zag dat me dit echt niet lukte, zette ze haar auto aan de kant en hielp ze me naar de stoep. Zwaar hangend aan de vrouw rook ik onmiddellijk de enorme alcohollucht.' 

Ongeloof 

Zodra Vera de stoep heeft bereikt, stapt de vrouw doodleuk in haar auto en laat haar zwaar gewond achter. 'Ik kon het amper geloven! Eerst rijdt ze me aan, daarna laat ze me zwaargewond op die stoep in de regen liggen en zorgt niet voor hulp. Op die stoep schreeuwde ik het uit van de pijn. Gelukkig kwam er een koppel aanlopen. Zij hebben 911 voor me gebeld. Ook werd mijn vriendin op de hoogte gesteld. Zij is met me in de ambulance meegereden naar het ziekenhuis.' 

Meer dan 40 scans 

Zodra Vera op de brancard ligt, wordt het zwart voor haar ogen. In het ziekenhuis vrezen de artsen voor haar leven. Vera is verward, vraagt om haar vriendin, maar weet haar naam niet meer. Pas als de bloeding in haar hersenen afneemt, hebben de artsen weer hoop. Van het gehavende lichaam van Vera worden vervolgens meer dan 40 scans gemaakt. Daaruit wordt de ernst van de aanrijding duidelijk. Buiten de hersenbloeding blijkt Vera een gebroken rib, gebroken ruggenwervel, gebroken heiligbeen, een verbrijzeld bekken, gebroken onderbeen, gebroken knie en een gebroken schaambot te hebben. Vera: 'De artsen vertelden me dat ze me snel wilden opereren en stelden me op de hoogte van de gevaren. Dit alles terwijl mijn familie aan de andere kant van de oceaan lag te slapen en nog van niets wist…' 

Droom voorbij 

Na de operatie komt Vera bij. De artsen hebben drie grote schroeven in haar bekken gezet. Ondanks de pijnstilling heeft ze ondraaglijke pijn. Vera: 'Ik wist toen nog niet dat de pijn nooit helemaal weg zou gaan, dat ik 12 weken in een rolstoel door zou moest brengen en dat mijn hele leven zou veranderen. Natuurlijk is mijn moeder naar New York gesneld en heeft me, vanaf het moment dat ik het ziekenhuis mocht verlaten, dag en nacht verzorgd. Ik kon helemaal niets zonder haar hulp. En mijn droom was voorbij. Ik kon niet anders dan mijn baan in New York opgeven en terugkeren naar Nederland.' 

Boos 

Eenmaal in Nederland trekt Vera bij haar ouders in en heeft elke dag fysiotherapie. Stukje bij beetje knapt ze op. Toch zal ze nooit meer lang kunnen staan, liggen of zitten en zal ze heftige hoofdpijnen blijven houden. 'Lichamelijk ging het beter, geestelijk niet', vertelt Vera. 'Ik bleef lange tijd ontzettend boos op de bestuurder. En dan vooral op de keuzes die ze gemaakt heeft. Ze koos ervoor om die avond te drinken. Ze koos ervoor om met drank op achter het stuur te kruipen. Ze koos ervoor om mij zwaargewond op de stoep achter te laten. En vervolgens koos ze ervoor om tegen de politie te liegen. Ik kon het niet verkroppen.' 

Terug naar New York 

In de maanden mei en juni van 2023 keert Vera terug naar New York. Ze wil haar anderhalf jaar afmaken, haar droom doorzetten. Vera: 'Maar het lukte me niet, mijn lichaam kon het drukke leven niet aan. Wel heb ik daar mijn kant van het verhaal aan de jury kunnen vertellen. De politie had de vrouw door middel van camerabeelden kunnen traceren. Ze werd verhoord, loog in de eerste instantie over haar alcoholgebruik, maar gaf later toe gedronken te hebben. De vrouw hangt een gevangenisstraf van 6 maanden boven het hoofd. In juni dit jaar is de uitspraak.' 

Keuzes 

De gevangenisstraf van de 42-jarige vrouw geeft Vera enig gevoel van rechtvaardigheid. Toch staat de straf in schril contrast met wat haar is aangedaan. 'Ik zal mijn leven lang last houden van de keuzes die zij heeft gemaakt. Ik had een gezond lichaam, nu niet meer. Dat gezonde lichaam zou ik nog hebben als de bestuurder ervoor had gekozen een alcoholvrij drankje te nemen. Of wel te drinken maar een taxi naar huis te nemen. Ik hoop dat dit verhaal mensen doen inzien dat een verkeerde keuze, afgrijselijke gevolgen kan hebben.'  

Ben je Bob? Zeg het hardop! 

Zo zie je dat het heel veel impact kan hebben door onder invloed van alcohol achter het stuur te kruipen. Wees je dan ook bewust en zorg dat er altijd iemand de Bob is of ga met het openbaar vervoer. Op onze website delen wij drie tips om alcoholvrij achter het stuur te stappen. Meedoen is makkelijk. 

Een verkeersongeval kan zowel letterlijk als emotioneel een harde klap zijn. Lees verhalen van personen die een ongeluk hebben meegemaakt én kom in actie!