Oostvoorne, met iets meer dan 8000 inwoners, staat bekend om zijn mooie duinen. Hier groeide Daniëlle op, kreeg verkeerslessen van haar ouders en fietste naar school. Voor Shuhui, haar van oorsprong Chinese echtgenoot, ligt het anders. Shuhui emigreerde op 11-jarige leeftijd naar Nederland en ging in zijn geboorteland te voet naar school. Met andere kinderen, lopend door de rijstvelden.
Cultuurverschil
Daniëlle en Shuhui hebben samen de 12-jarige Dylan en de 10-jarige Aidan geleerd veilig te fietsen in het verkeer. 'Ondanks dat Shuhui hier al zo lang woont, zie je wel een cultuurverschil tussen ons', vertelt Daniëlle. 'Ik denk dat Chinese ouders hun kinderen toch eerder zelfstandig naar school laten gaan dan Nederlandse ouders. Onze oudste wilde in groep 3 al zonder ons op zijn fietsje naar school, maar dat vond ik zelf echt veel te vroeg.'
Stuk drukker
Vanaf de kleuterklas hebben Daniëlle en Shuhui de jongens op hun fietsje naar school begeleid en uitleg over het verkeer gegeven. Precies zoals in de kindertijd van Daniëlle. 'In de tussentijd is hier overigens wel wat veranderd hoor', vertelt ze. 'In mijn tijd was het hier een stukje rustiger. Oostvoorne is nog steeds niet zo spannend, maar de doorgaande weg, zonder fietspad of verkeerslichten, wordt tegenwoordig door veel automobilisten gebruikt. Om de school te bereiken, moeten de jongens deze weg oversteken. Dit is ook het punt waar we veel geoefend hebben: netjes naast ons blijven en goed kijken voordat je oversteekt.'
Echte dromer
Toen Dylan klein was, was het een echte dromer, zo vertelt Daniëlle. Hij zag een hoop, behalve het verkeer. 'Hij wilde graag zonder ons naar school, maar ik was wat voorzichtiger. Vanaf groep 5 mocht hij ‘alleen’. Nou ja, met mij in zijn kielzog. Per slot van rekening moest ik ook Aidan naar school brengen dus ik fietste achter hem. Of hij goed oplette is lastig te zeggen, hij ging er vandoor als een speer', lacht Daniëlle.
Niet meer dan twee
Terwijl Dylan niet kon wachten om zelfstandig naar school te gaan, is de 10-jarige Aidan een stukje behoudender. Hij vond het tot een paar maanden terug nog wel zo gezellig als één van zijn ouders hem naar school bracht. De oudste zoon heeft inmiddels de basisschooltijd achter zich gelaten en fietst dagelijks naar Den Briel, zo’n 5 kilometer verderop. Voorafgaand aan zijn eerste dag als brugpieper, heeft Daniëlle nog even goed de regels doorgenomen. 'Eén van de regels is dat hij absoluut niet mag fietsen met zijn mobiel in de hand. Gelukkig is hij niet zo’n apper en is Pokémon Go niet meer populair. Fietsen met meer dan twee klasgenootjes naast elkaar heb ik hem ook verboden. Als puber ben ik zelf ooit geschept door een brommer. Niks ernstigs, wat blauwe plekken en een gescheurde jas, maar de schrik zat er goed in. Het ongeluk kon gebeuren, omdat we met z’n drieën naast elkaar fietsten. Hierdoor kon de brommerrijder ons niet goed passeren. Zo’n ongeluk vergeet je je leven niet. Ik kan mijn zoon niet controleren, maar ik vertrouw erop dat Dylan zich verstandig gedraagt in het verkeer. En tot nu toe doet hij het hartstikke goed.'
Wil je weten wat jij als ouder kunt doen om met je kind te oefenen in het verkeer? Lees hoe andere ouders omgaan met het thema verkeer in de opvoeding. Of bekijk tips over ontwikkelingsfasen en handige materialen om je kind over verkeer te leren.
