Hoe ben je betrokken geraakt bij Veilig Verkeer Nederland?

'Mijn vader was een echte verkeersman. Hij ging altijd naar de lokale bijspijkercursussen voor automobilisten. Vanaf mijn 18e ging ik ook mee. Ik heb verkeersveiligheid dus van huis uit meegekregen. Toen er in 1975 in mijn gemeente De Marne een VVN-afdeling werd opgericht, was ik direct betrokken. Eerst als secretaris en nu als secretaris en voorzitter. En zolang mijn gezondheid het toelaat, ga ik rustig door.'

Hoe ziet een dag in het teken van verkeersveiligheid er voor jou uit?

'We organiseren onder andere het VVN praktisch Verkeersexamen op basisscholen en verkeersveiligheidsavonden voor ouderen. De verkeersexamens kijk ik al jaren zelf na. Dan weet ik precies waar de fouten liggen en waar het beter kan. Ook de diploma's deel ik zelf uit in de klassen. Je merkt dat het indruk maakt op de kinderen dat ze hun diploma krijgen van iemand van Veilig Verkeer Nederland.'

Wat spreekt je zo aan?

'Het overbrengen van een stukje veiligheid. Vooral op de jeugd. Als ik leerlingen na schooltijd tegen kom op de fiets, roepen ze: 'Ja mevrouw, ik let goed op. Ik kijk over mijn schouder!'

Welk moment is je het meest bijgebleven?

'De keer dat we met een groep jongeren naar het circuit in Assen gingen voor een slipcursus. Dat maakte zoveel indruk op ze. Er gebeurde echt iets in die hoofden. Dat blijft me altijd bij.'