De 42-jarige Shailesh heeft veel ervaring op het gebied van verkeerslessen. Niet alleen door de uitleg die hij als vader zijn kinderen heeft gegeven, maar ook door zijn baan bij de Gemeente Rotterdam. Shailesh heeft namelijk 15 jaar lesgegeven aan de Handhavers Openbare Ruimte. Verkeershandhaving was daar een onderdeel van.
Rode draad
'Alle regels die tijdens deze verkeerslessen aan de orde kwamen, hadden te maken met veiligheid', vertelt Shailesh. 'Ik vond het ontzettend leuk om daarover te vertellen. Het onderwerp verkeer loopt sowieso als een rode draad door mijn leven. Zo ben ik ook een tijdje rijinstructeur geweest en kan ik me sinds kort vrijwilliger bij Veilig Verkeer Nederland noemen. Ik maak deel uit van hun campagneteam.'
Suriname versus Nederland
Door zijn vroegere functie als docent en baan als rijinstructeur neemt vader Shailesh de taak op zich om zijn dochtertje wegwijs te maken in het verkeer. 'Mijn vrouw komt uit Suriname en woont sinds 11 jaar in Nederland. Daar gaat het er in het verkeer heel anders aan toe. Ten eerste wordt daar aan de linkerkant van de weg gereden, ten tweede is het in Suriname veel rustiger op de weg. Stepjes, fietsen, scooters, Segways, trams, metro’s; al die verschillende vervoersmiddelen zie je daar niet. De auto is in Suriname het voornaamste vervoersmiddel.'
Spelenderwijs, vallen en opstaan
Shailesh woont zijn leven lang al in Delfshaven en heeft dus in Rotterdam-West leren deelnemen aan het verkeer. 'In mijn tijd ging alles natuurlijk anders, meer spelenderwijs. Niemand legde mij iets uit, door vallen en opstaan leerde ik de verkeersregels kennen', vertelt Shailesh. 'Het was minder druk op straat en bovendien waren de regels minder complex. Tegenwoordig oefenen ouders samen met hun kinderen in het verkeer, ook wij uiteraard. Vanaf het moment dat Shristi kon lopen en met ons mee naar buiten ging, zijn we daar al mee begonnen.'
Zelf-oplossend vermogen
Het gezin Chedie fietst niet veel. Shailesh: 'In onze wijk kan je alles prima lopend doen, alles is dichtbij. Hier kan Shristi heerlijk spelen. Er wordt niet hard gereden en er zijn verkeersdrempels geplaatst. Wil mijn dochter iets verder van huis, dan moet ze een drukke weg oversteken. Dat laat ik haar niet alleen doen, dan ga ik mee en vertel haar waar ze op moet letten. Ook spreek ik haar graag aan op haar zelf-oplossend vermogen. Ik vraag haar dus vaak wat ze zelf zou doen en hoe zij zelf de verkeerssituatie inschat. Ik kauw het antwoord niet voor.'
Geen fietsbuurtje
Shristi leerde pas fietsen toen ze vijf jaar oud was. In de toekomst, wanneer ze oud genoeg is om naar het voortgezet onderwijs te gaan, is de kans groot dat ze een stuk zal moeten fietsen. Hoe bereidt Shailesh haar daarop voor? 'Mijn dochter fietst weinig en mijn vrouw en ik hebben niet eens een fiets. In de wijk waarin wij wonen wordt gewoon niet zoveel gefietst; we lopen of gebruiken het openbaar vervoer. Maar uiteraard krijgt Shristi - voordat ze naar het voortgezet onderwijs gaat - een grote mooie fiets. Dan koop ik er ook eentje en bespreken we samen de fietsroute en -regels. We hebben nog een paar jaar de tijd om haar te leren veilig en op een verantwoorde manier deel te nemen aan het verkeer. Dat is bij mijn andere drie kinderen gelukt, dat gaat ook zeker bij de jongste lukken', sluit Shailesh af.
Wil je weten wat jij als ouder kunt doen om met je kind te oefenen in het verkeer? Lees hoe andere ouders omgaan met het thema verkeer in de opvoeding. Of meld je aan voor Verkeerstips voor ouders. Je krijgt dan 2 à 3 keer per jaar een mail met onze tips en adviezen.