Terwijl vader Jos, afgestudeerd verkeerskundige, opgroeide in Oudenbosch, een pittoresk Brabants dorpje met twaalfduizend inwoners, woonde Brenda tot negen jaar terug nog in de Mexicaanse miljoenenstad Guadalajara. Waar Jos in alle rust heeft leren fietsen en leren omgaan met het verkeer, was dat voor Brenda een hele andere kwestie. 'Verkeersdoden zijn in het drukke Guadalajara aan de orde van de dag', vertelt Jos. 'Daar was het, zeker toen zij opgroeide, niet gewoon om de fiets als transportmiddel te gebruiken. Brenda fietste vooral als kind en op latere leeftijd niet meer. Dat zie je ook wel eens terug wanneer we hier in Brabant met elkaar fietsen. Ik beweeg me wat zorgelozer door het verkeer. Mijn vrouw moet haar hoofd echt bij het fietsen houden.'

Vroeg beginnen 

Zowel Brenda als Jos brengen de kindjes met de bakfiets naar de opvang. Zodra Naomi vier jaar is en het tijd is voor de basisschool, zal ze op haar eigen fietsje met een van haar ouders naast zich naar school gaan. 'Daarom zijn we vroeg begonnen met oefenen', blikt Jos terug. 'Op tweejarige leeftijd kreeg Naomi al een loopfiets, met haar derde verjaardag een heuse tweewieler met trappers. Zonder zijwieltjes kan ze daar al prima mee overweg.' 

Shared space-woonwijk 

Vooral Jos ontfermt zich over de fietsvaardigheid van zijn dochtertje. 'Ik vind dat oefenen met haar heel erg leuk om te doen. Ik duw haar een eindje op weg en ren er dan achteraan', lacht hij. 'Daar leent onze buurt zich ook goed voor. De wijk is zoals dat heet een ‘shared space-woonwijk’. Geen stoep, geen fietspad: iedereen - van automobilist tot voetganger - deelt hier dezelfde ruimte. Het is dan ook geen doorgaande route en iedereen rijdt hier stapvoets. Hier voelt het veilig. Het enige wat ik spannend vind zijn de pakketbezorgers. Die rijden net iets harder dan de mensen die hier wonen.'

Zien we een auto, dan staan we stil 

Jos weet, als verkeerskundige, dat ook wanneer er slechts 30 kilometer per uur wordt gereden, de impact tijdens een aanrijding groot kan zijn. Daarom heeft hij de regel ingevoerd: bij aankomend verkeer, aan de kant en staan we stil. Jos: 'Onze wijk is gelukkig heel overzichtelijk, je ziet de automobilist al van ver aankomen. Naomi zelf is nog te klein om gevaar in te schatten, maar gelukkig luistert ze heel goed. Als er een auto aankomt, dan staan we stil. Is hij voorbij, dan gaan we verder.'       

Hoe eerder, hoe beter 

Voor Jos is het belangrijk dat zijn kinderen vroeg leren omgaan met het verkeer. Zijn motto: hoe vroeger je start met de verkeersopvoeding, hoe veiliger je kinderen straks zijn. Zijn vrouw deelt deze mening, maar is wat voorzichtiger. 'Als Brenda met Naomi gaat fietsen, houdt het niet op bij het helmpje. Dan is ze van top tot teen ingepakt, inclusief arm- en kniebeschermers', lacht Jos. 'Ik hou het bij de helm. Nederlanders zijn wat minder beschermend dan Mexicanen denk ik.'

Spelenderwijs 

Jos is zich, mede door zijn studie, bewust van het belang van samen oefenen in het verkeer. 'Dat is ook de reden dat ik zo snel de twee fietsjes heb aangeschaft. Naomi is nu nog te jong om veel van het verkeer te begrijpen, maar we leggen haar bijvoorbeeld wel de regels van het oversteken uit. Zo vertellen we haar dat we pas gaan lopen als de automobilist ons heeft gezien en helemaal gestopt is. Straks als ze vier is, als we samen wat grotere stukjes gaan fietsen en de wijk uitgaan, zullen we actiever oefenen in het verkeer. Spelenderwijs uiteraard, op een positieve manier. Dat vind ik ook leuk, ik heb natuurlijk iets met verkeer', lacht Jos.  

Wil je weten wat jij als ouder kunt doen om met je kind te oefenen in het verkeer? Lees hoe andere ouders omgaan met het thema verkeer in de opvoeding. Of bekijk tips over ontwikkelingsfasen en handige materialen om je kind over verkeer te leren.  Je kunt je ook aanmelden voor onze nieuwsbrief.