Marieke groeide op in Velsen en is de oudste uit een gezin van 6 kinderen. ‘Mijn moeder heeft ons allemaal leren fietsen op dezelfde, oerdegelijke fiets. Het oudje hadden mijn oudere neven doorgegeven aan ons’, vertelt Marieke. ‘Onze eerste meters legden we af voor het huis, op de stoep. Met in eerste instantie een hand van mijn moeder in onze nek. Los fietsen mochten we pas toen we zelfstandig konden opstappen en remmen. Dat moesten we van mijn moeder eerst goed onder de knie hebben.’

Zelfde stoep

Omdat de moeder van Marieke wekelijks op de meisjes past, hebben ook zij op diezelfde stoep leren fietsen. ‘Alleen ging het bij mijn meiden veel sneller dan bij ons vroeger’, blikt Marieke terug. ‘Door hun loopfietsje hadden ze totaal geen problemen met het houden van evenwicht en balans. De hand in de nek en op de rug was dus amper nodig. Met hun 3 jaar fietsten ze zo weg. Wat denk ik mee heeft geholpen was het formaat van het fietsje; net als bij ons vroeger thuis was het een kleine, degelijke fiets waarbij de meiden gemakkelijk met hun voeten bij de grond konden.’

Benoemen

Ook thuis in IJmuiden werd er druk geoefend. ‘Femke scheelt meer dan 5 jaar met haar zusje Feline’, vertelt Marieke. ‘Haar hoef ik dus niet veel meer bij te brengen, maar we hebben heel wat in onze woonwijk geoefend. We wonen aan een plein en er kan van alle kanten verkeer aankomen. Het is dus van belang dat ze goed opletten. Ook al wordt hier langzaam gereden. Mijn tactiek? Ik benoem alles: steek je hand uit, kijk naar beide kanten en rij niet in het midden van het fietspad. Inmiddels vindt mijn oudste dochter dit irritant’, lacht Marieke, ‘maar het helpt. Mijn jongste corrigeert mij inmiddels als ik een keer vergeet mijn hand uit te steken.’

Fietsvakantie

Beide meiden zijn inmiddels uitstekende fietsers. ‘Toen Femke net acht jaar oud was, zijn we zelfs 17 dagen op fietsvakantie geweest. Feline was 2 jaar en zat nog in haar fietsstoeltje, maar met elkaar fietsten we gemiddeld zo’n 50 kilometer per dag. We werden van alle kanten ingehaald, helemaal toen we in het heuvelachtige gebied van de Veluwe waren. Maar ze vond het zo’n leuke vakantie, dat ze zelfs het jaar erop weer wilde. Tja, dan leer je wel goed fietsen en met het verkeer omgaan. Vanaf haar 9e jaar mocht ze dan ook al op eigen houtje met de fiets naar school en de bibliotheek.’

Oogje in het zeil houden 

Kleine Feline wordt uiteraard nog door haar ouders begeleid naar school. ‘Om bij school te komen, moet ze een druk kruispunt oversteken’, legt Marieke uit. ‘We brengen en halen haar dus nog. Toen Femke eenmaal zelfstandig naar school mocht, reed ik er op afstand nog wel achter. Haar zusje moest natuurlijk ook naar school en zo kon ik toch nog een oogje in het zeil houden. Ik denk dat we bij Feline er in de eerste instantie ook nog op afstand achteraan zullen fietsen.’

Voortgezet onderwijs

Inmiddels gaat Femke naar de brugklas. ‘We hebben wel gelijk regels opgesteld’, vertelt Marieke. ‘Een elektrische fiets of een fatbike gaan er niet komen, hoeveel vriendinnen zo’n ding ook hebben. De middelbare school ligt niet ver van huis en een fatbike vind ik sowieso veel te gevaarlijk. En we hebben nog een regel; het mobieltje blijft thuis. Zo’n regel levert discussies op, maar ik wil niet dat ze onderweg op de fiets op haar telefoon zit. Tja, ook hier maak ik geen vrienden mee, maar veiligheid staat voorop. Dan ben ik maar even niet zo geliefd.’

Wil je weten wat jij als ouder kunt doen om met je kind te oefenen in het verkeer? Lees hoe andere ouders omgaan met het thema verkeer in de opvoeding. Of meld je aan voor Verkeerstips voor ouders. Je krijgt dan 2 à 3 keer per jaar een mail met onze tips en adviezen.